مجموعه غذایی وردنه

نام: مجموعه غذایی وردنه/
آدرس: شیراز، بلوار چمران، انتهای بلوار نیایش/
شرکت مشاور: گروه طراحی میرمطهری/
معمار: زهرا میرمطهری/
تيم طراحي: محمود محسن زاده، محمد رضا شرفیان، امیرحسین رجبی/
تاریخ: ۱۳۹۶/
مساحت: ۱۷۴ مترمربع/
مساحت ساخته شده: ۵۴۱ مترمربع/
نوع: رستوران، طراحی داخلی/
مدیر اجرایی: رحیم توسلی/
تیم اجرا: علی مبارزی، سروش زارع، محمد هادی خاکره/
نظارت: زهرا میرمطهری/
گرافیست: علی آزادی/
عکاس: پژمان شاه علی، بهرنگ یزدان پناه/
کارفرما: رحیم توسلی، سروش زارع، محمد هادی خاکره/
بودجه: ۱۸.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ريال/

ساختمان چهار طبقه این مجموعه قبل از شروع بازسازی، به صورت یک تهیه غذای بیرون بر قدیمی وجود داشت. کارفرمایان جدید تصمیم به تغییر کاربری و بازسازی بنای مذکور گرفتند و با توجه به شرایط استیجاری پروژه و محدودیت مالی و زمانی، خواسته ایشان، ایجاد و تبلور یک مجموعه خوراکی با کارآمدی مطلوب در «چند بخش مستقل» و در عین حال عملکرد ایده آل «یک کل واحد» بود. فرایند طراحی بر پایه  تقسیم فضایی عملکردها و خدمات (با توجه به خصایص هر بخش) در کنار حفظ میزان فضای مفید موجود و دخل و تصرف کمینه (حداقلی) در سازه بنا شکل گرفت. به نحوی که سازه اصلی بتنی ثابت ماند و تنها بر روی نما یک ساختار شبکه ای برای ایجاد پوسته طراحی گردید و البته سیستم داکت تهویه هوا و گرمایش و سرمایش اسپلیت قبلی مجموعه با کانال کشی جدید جایگزین شد.

زون بندی فضاها پس از آنالیزهای مختلف بدین صورت شکل گرفت:
– طبقه همکف پیتزاریا
– طبقه اول فضای سرو برگر و پاستا
– طبقه دوم آشپزخانه مرکزی مجموعه
– پشت بام به عنوان کافی شاپ

با توجه به درخواست کارفرما بعد از گرفتن مجوزات لازم از فضای پارکینگ به عنوان سالن تهیه غذای بیرون بر (take away) استفاده شد. با قرار دادن آشپزخانه اصلی مجموعه در طبقه دوم و با استفاده از آسانسور و بالابر، امکان خدمات رسانی به تمامی طبقات و آشپزخانه های فرعی فراهم گردید و دسترسی تأسیسات به پشت بام جهت تهویه میسر شد. همچنین در راستای بهینه کردن فضای پارکینگ به عنوان  تهیه غذای بیرون بر،  پله های ورودی به صورت یک دک معلق اجرا گردید تا علاوه بر افزایش سطح تراس در ورودی طبقه همکف، گودال باغچه ای در زیر این دک ایجاد گردد و به راحتی نور طبیعی وارد فضا شده  و با پوشش گیاهی فضای گلخانه کیفیت فضای زیر زمین افزایش یابد.

ایده اصلی طراحی این مجموعه شفافیت، خوانایی و صداقت بود به گونه ای که نمای بیرون بازتابی از اتفاقات درون ساختمان باشد و پوسته نما به صورت یک تابلویی عمل کند که تمامی داستان و اتفاقات عملکردی ساختمان را بیان کرده و این روایت بتواند وحدتی بین عملکرد های متفاوت داخلی ایجاد کند. در ترکیب بندی این پوسته با استفاده از شبکه مدولار سازه ای و پوشش گیاهی که الهام گرفته از باغات هندسی شیراز است و موتیوهای آشپزی که مشترک در تمامی طبقات مجموعه است، انسجامی ایجاد شد و با کشیدن این مدول به درون فضا، بیرون و درون با هم ادغام گردید، به گونه ای که فردی که در تراس مجموعه نشسته خودش را خارج از فضای مسقف حس نمی کند.

دلیل پیشنهاد نام «وردنه» برای این مجموعه استفاده مردم ایران از چنین ابزاری از دیرباز تا کنون برای ورز دادن خمیر نان و کمک گرفتن از آن برای تهیه انواع نان ها و خمیرهایی است که امروز در این مجموعه پخت می شود. بنابراین، این عنصر اصلی با بازی ریتمیک خود در تمامی مقیاس های معماری چه در طراحی نما و پوسته و چه در طراحی مبلمان و دیواره های داخلی و راه پله مجموعه مورد استفاده قرار گرفت.

منبع: سایت معماری معاصر ایران  caoi.ir