رستوران مستوران

تهران، نیاوران، میدان نیاوران/ شركت مشاور: مهندسان مشاور طرح و معماری پرگار / معماران: بهزاد حیدری، شیرین صمدیان

0 24 2 دقیقه خوانده شد

نام: رستوران مستوران/
آدرس: تهران، نیاوران، میدان نیاوران/
شركت مشاور: مهندسان مشاور طرح و معماری پرگار /
معماران: بهزاد حیدری، شیرین صمدیان/
تيم طراحی: شیما خوش پسند، الینا وزین فرد، نسترن حدیدی/
تاریخ: ۱۳۹۶ – ۱۳۹۷/
مساحت زمين: ۲۵۰ مترمربع/
مساحت ساخته شده: ۷۰۰ مترمربع/
نوع: رستوران/
سازه: جلال الدین سجادیان/
تاسیسات مکانیکی: کیانوش محمدی/
تاسیسات الکتریکی: مهدی قندیل زاده/
مدیر اجرایی: محمدرضا کاظمی/
نظارت: بهزاد حیدری/
گرافیست: لیلا عزیزی
مصالح: آجر، چوب ترمو
كارفرما: شرکت مان مالک تجارت/
اعتبار: کاندید جایزه معماری آسیا در بخش بازسازی،‌ 2ACAA 2018
عکاسان: حسین فراهانی،‌ مهرداد عمرانی/

رستوران مستوران، در زمینی به مساحت ۲۵۰ مترمربع، در ضلع شمالی میدان نیاوران قرار گرفته است. این پروژه به عنوان آخرین پلاک محور مسکونی-تجاری خیابان نیاوران و مشرف به کاخ و فرهنگسرای نیاوران محسوب می شود. بافت موجود، دارای دانه های با هویت فرهنگی و باارزش است که در این میان گاه و بی گاه در جداره آشفته خیابان نیاوران، تک دانه های باارزشی دیده می شوند که یاد آور بافت محله شمیرانات است و در عین حال مجموعه کاخ، فرهنگسرا و پارک نیاوران، به عنوان شاخص فرهنگی، نقش بسیار پررنگی در فضای شهری محدوده مورد نظر ایفا می کنند.

پروژه مستوران رستورانی با برندی محبوب و مشتریانی وفادار بود که چند سالی در واحد همکف یک ساختمان بدون پنجره و نما مشغول به کار بود. ساختمانی که به عنوان مکان جدید رستوران در نظر گرفته شده بود، نمایشگاه ماشینی در همان نزدیکی و دارای دو طبقه با ارتفاع ۱۱متر و با دو نمای اصلی شیشه ای بود که با اهداف اولیه پروژه که ایجاد فضای دنج و ایرانی بود، هم راستا نبود. حفظ هویت برند تجاری موجود در عین اعمال اصلاحات متناسب، که توسط مشتریان پذیرفته شود، بخش چالش انگیز کار بود. می بایست فضای موجودی که سالها مشتریانی داشته و صرفا فضای داخلی بوده را به یک ساختمان مستقل انتقال بدهیم.

بوجود آوردن نمایی قابل باور برای مشتریان در عین حال قرار گیری در میان بافت آشفته محور نیاوران از یک طرف و لکه فرهنگی کاخ، پارک و فرهنگسرای نیاوران از طرف دیگر، جهت گیری طراحی را با چالش روبرو می کرد. طراحی با برش سقف وید موجود نمایشگاه که در قسمت جنوبی بود آغاز شد. این سقف بریده و به ارتفاعی حتی کمتر از بالکن داخلی انتقال یافت. این کار به ایجاد پلان بندی در نما کمک کرد و مرحله بعد در دل توده جنوبی مشرف به گذر برای ورود و ایجاد فاصله از میدان، حیاط مرکزی کوچکی ایجاد شد. ایجاد فضاهای شاه نشین در مجاورت فضای سبز شرقی، استفاده از فرم شلجمی در قوس ها جهت خارج شدن از موضوع زمان در پروژه، ایجاد فضاهای نیم باز در سطوح مختلف و مرتبط با هم بدلیل بوجود آوردن مناظر داخلی و برقراری ارتباط فضایی غیر مستقیم با میدان از جمله اتفاقات مراحل طراحی بود.