به گزارش دیده بان معماری به نقل از عصر ایران – شهر نیویورک به واسطه ساختمان بلند خود شناخته شده است، اما در محله ترایبکا منهتن پایین، یک آسمان خراش غیرمعمول و مرموز قرار دارد. پلاک 33 خیابان توماس که با نام مستعار “ساختمان خطوط بلند” نیز شناخته می شود، با یک ویژگی غیرمعمول، خود را از دیگر ساختمان های منطقه متمایز می کند.
ساخت و ساز این آسمان خراش در سال 1974 تکمیل شد و گفته می شود که برای مقاومت در برابر انفجارهای هسته ای طراحی شده بود. پلاک 33 خیابان توماس در ابتدا قرار بود تجهیزات مخابراتی حیاتی را در خود جای دهد. این ساختمان به عنوان یک مرکز ارتباطی تقویت شده در برابر تهدیدات هسته ای توسط شرکت معماری جان کارل وارنک و شرکا طراحی شد.
این آسمان خراش خاکستری از جنس بتن و گرانیت تا ارتفاع 170 متری در افق نیویورک اوج گرفته است. اما آنچه پلاک 33 خیابان توماس را از ساختمان های مسکونی و اداری مجاور متمایز می کند، فاقد پنجره بودن آن است. به غیر از چند محفظه تهویه، روزنه ای دیگری در نمای این برج دیده نمی شود.
راز پشت درهای پلاک 33 خیابان توماس
ساختمان پلاک 33 خیابان توماس بین سال های 1969 و 1974 ساخته شد تا میزبان تجهیزات سوئیچینگ تلفن شرکت ای تی اند تی (شرکت تلفن و تلگراف آمریکا)، یکی از مهم ترین هاب های مخابراتی در آمریکا باشد.
تجهیزات به سطح بالایی از فضا و امنیت نیاز داشتند، از این رو، طبقات برج بلندتر از حد معمول ساخته شده اند. در شرایطی که پلاک 33 خیابان توماس به ارتفاع یک برج 40 طبقه ساخته شده است، اما در واقع 29 طبقه دارد.
فراتر از نمای ظاهری مرموز و بدون پنجره خود، به نظر می رسد این ساختمان چیزی بیش از یک مرکز مخابراتی باشد. شواهدی که از اسناد افشا شده توسط ادوارد اسنودن به دست آمده همراه با نقشه های معماری و مصاحبه با کارمندان سابق شرکت ای تی اند تی نشان می دهد که پلاک 33 خیابان توماس به عنوان یک سایت نظارتی و جاسوسی آژانس امنیت ملی آمریکا (ان اس ای) با اسم رمز تایتن پوینت (Titanpointe) فعالیت می کرده است.
بر اساس اسنا افشا شده توسط ادوارد اسنودن، ان اس ای از پلاک 33 خیابان توماس برای جاسوسی در تماس های تلفنی، پیام های فکس و داده های اینترنتی استفاده می کرده است.
این آسمان خراش امروز برای چه چیزی استفاده می شود؟
پلاک 33 خیابان توماس از زمان ساخت تا سال 1999، زمانی که شرکت ای تی اند تی به ساختمان دیگری نقل مکان کرد، به عنوان یک مرکز مخابراتی عمل می کرد.
در حال حاضر، این آسمان خراش بدون پنجره هنوز هم گاهی اوقات توسط برخی شرکت های محلی برای هدف اصلی خود یعنی سوئیچینگ تلفن استفاده می شود.
بنابر گزارش ها، دیگر قسمت های ساختمان به عنوان یک مرکز داده با امنیت بالا استفاده می شود.
