رستوران لُمِنز

نام: رستوران لُمِنز/
آدرس: تهران، میدان چیذر، خیابان برادران سلیمانی شرقی، روبروی بانک تجارت
شركت: گروه معماری کانی سواران
معمار مسئول: محمد کانی سواران/
تيم طراحی: مجید کانی سواران، سید محسن فاطمی/
مساحت زمین: ۳۰۰ مترمربع /
مساحت زیربنا: ۳۰۰ مترمربع/
تاريخ: ۱۳۹۶/
نوع: رستوران/
سازه: خانم مهندس ایزدی/
تاسیسات الکتریکی: شرکت فاد/
تاسیسات مکانیکی: آقای ایزدی/
اجرا: آقای ایزدی
نظارت: محمد کانی سواران
تصاویر سه بعدی:‌ مجید کانی سواران
گرافیست: گل نسا متحد/
مصالح: کناف، سنگ، ام دی اف، سرامیک، پنل گچی
عکاس: استودیو دید/
كارفرما: آقای ایزدی/
بودجه: ۴.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال
جایزه: رتبه دوم جایزه معماری و معماری داخلی ایران، فصلنامه معماری و ساختمان،‌ ۱۳۹۷

مطابق با هر پروسه معماری تعریف استراتژی و مسیر طراحی از مهم ترین و اولین اقدامات طراحی است. همچنین توجه به موقعیت بنا و بستر شهری و گذشته آن بخش دیگری از عناصر کلیدی طراحی است. با توجه به اینکه موقعیت مکانی رستوران لومنز در میدان چیذر تهران قرار دارد و به عبارتی می توان گفت بافت قدیمی به همراه خانه هایی برگرفته از معماری گذشته تهران و فضای سبز اندکی که نشان از گذشته زیبای این منطقه را دارد مهمترین عامل تاثیر گذار در این بستر می باشد.

از این رو مسیر ابتدایی طراحی برمبنای استفاده از خطوط و هندسه معماری ایرانی آغاز گردید ولی توجه اصلی برآن بود که ژن اصلی معماری ایرانی با فرم های سیال آن هدف ما باشد؛ همچنین کانسپت اولیه کارفرما ایجاد فضای رستوران در کنار تکنولوژی های جدید نظیر استفاده از واقعیت مجازی (VR) بود؛ که  ما را برآن داشت تا ارتباط فرمی و محتوایی با این هدف برقرار نماییم. ابتدا به ساکن ورودی رستوران را مشابه استراتژی خانه های درون گرایی ایرانی در نظر گرفتیم و ارتباط ورودی با سالن اصلی از طریق یک دالان ۷ متری میسر می شد که بعد از وارد شدن به داخل دالان به تدریج فضا برای بیننده شفاف و قابل درک می گردید. در قسمت انتهایی سالن فضای کافی شاپ و VR تعبیه گردید که همانند فضای خانه های ایرانی که تاکید فراوان برقسمت شاهنشین خانه می شد.

به منظور تاکید بر ترکیب معماری ایرانی و فضای مجازی بر آن شدیم فرم سقف در برخی نقاط با کف و مبلمان ارتباط مستقیم برقرار کند و در سایر موارد احساس معلق بودن را به بیننده القا نماید که البته که این هدف با استفاده از رنگ مشکی در سقف به سرانجام رسید. ایجاد حس بی وزنی برگرفته از سناریوی اصلی برند به قسمت معماری وارد شد؛ همانند ترکیب عناصر متضاد در واقعیت مجازی ما را به سمت ایجاد فضایی همسو با عبارت وزن و بی وزنی سوق داد. همچنین در پروسه طراحی سعی برآن بود فضا به صورت یکپارچه شکل بگیرد و عنصر الحاقی نداشته باشد و در صورت اضافه شدن با کنتراست حداکثری نمایش داده شود تا بیننده به راحتی فرم سیال و یکدست را ببیند و این فرم بتواند نیاز اساسی فضا نظیر محل نورپردازی را  در دل خود ایجاد کند تا بتوانند در کنار یکدیگر فرم یک دست و  به عبارتی ارتباطی لازم و ملزوم گونه را به وجود آورند ؛فرش کف با استفاده از طرح نقوش معماری سنتی ایرانی ولی در قالب محتوی برند و طراحی معماری (سفید-مشکی) پوشش داده شد.

منبع: سایت معماری معاصر ایران  caoi.ir