معرفی شده در سایت محبوب معماری معاصر ایران caoi.ir
نام: گالری عینک نیوتن/
آدرس: تهران، خیابان کارگر شمالی، بالاتر از خیابان فاطمی، نبش کوچه هییت/
معماران: معین نیک آیین، بابک نصیرآبادی/
تيم طراحی: بنفشه توانایی، سعید یوسفوند/
تاریخ: ۱۳۹۸-۱۳۹۹
مساحت زمین: ۱۹۰ مترمربع/
مساحت زیربنا: ۱۹۰ مترمربع/
نوع: طراحی داخلی، تجاری/
مشاور سازه: آرشام آقاجانی/
تاسیسات الکتریکی: عباس رمضانی/
نورپردازی: صنایع روشنایی رونا/
مدير اجرایی: معین نیک آیین، بابک نصیرابادی/
تیم اجرایی: الهه حسینی، کیاوش قریشی /
پیمانکار: شرکت بتن اکسپوز آ۳/
طراح سه بعدی: سعید یوسفوند
گرافيست: بنفشه توانایی/
متریال: بتن، فلز/
كارفرمایان: تورج پور اسکندریان، طاهر پوراسکندریان/
عکاس: استودیو دید/
جوایز: رتبه اول دومین فستیوال معماری و کارفرمایان، سال ۱۳۹۹ / فینالیست جایزه معماری و معماری داخلی ایران سال ۱۳۹۹
این پروژه، طراحی داخلی همراه با تغییر در کاربری بنایی است با قدمت ۴۰ ساله که به عنوان بانک فعالیت می‌نمود. درخواست کارفرما طراحی یک فروشگاه عینک بود. پس از مشاهدات وضعیت موجود، بررسی پتانسیل‌های تاریخچه‌ی فعالیت بنا و امکان بازتولید معاصر آن، تغییر در برنامه‌ی پیشنهادی کارفرما و تبدیل آن به فضایی به مثابه یک گالری، مورد توجه قرار گرفت.
با توجه به مسئله‌ی مطرح شده؛ ارتباط فضای درون و بیرون به واسطه‌ی یکپارچگی و آمیختگی فضای معماری با شهر، ایجاد کنش اجتماعی و کیفیات فضایی جدید، به عنوان اهداف اصلی پروژه تعریف شدند. از طرفی موقعیت پروژه و نزدیکی آن به پارک لاله و موزه‌ی فرش، پتانسیل های اجتماعی فزاینده ای را جهت ایجاد فضای رویداد و تعاملات اجتماعی برای تیم طراحی فراهم می‌نمود.
به همین منظور؛ با جدا کردن صفحه‌های دو بعدی متداول دکور که همواره به جداره‌ها تکیه داشتند، جداره‌های پروژه را رو به شهر باز کردیم. با تعریف دکور به عنوان یک فضای سه بعدی در مرکز پروژه و ایجاد فضای بینابینی میان توده و بدنه؛ تلاشی کردیم در جهت نفوذ‌پذیری و گسترش محور‌های ارتباطی شهر به درون بنا و از بین بردن مرز میان شهر و معماری.
“دیمین هرست ۱” هنرمند مفهومی؛ در پروژه‌ی “امکان پذیری فیزیکی مرگ” به واسطه تعلیق ابژه درون فضا، با عینیت بخشیدن به استعاره‌های بصری، مفهوم مرگ را به عنوان امری طبیعی تداعی کرده است. بر اساس قوانین طبیعت، مرگ هر پدیده موجب زایش پدیده‌ای دیگر می‌شود زیرا ماده هیچ‌گاه از بین نمی‌رود. با توجه به این مفهوم و همچنین در جهت نقد اشغال زمین توسط عناصر دکوراتیو، این توده‌ی فضامند به صورت معلق در میان بنا خود را به نمایش درآورد. ساختار شبکه‌ای توده و ایجاد شکاف‌هایی درون آن به منظور بازتعریف معاصری از مرز میان لایه‌های فضایی و همچنین ایجاد کیفیات فضایی متنوع شکل گرفت.
از سوی دیگر، سطوح آینه‌ای مقاطع، امکان زایش و تکثیر خود به خودی فضا در بی‌نهایت و ایجاد تجربیات بصری متفاوتی را برای مخاطب فراهم می‌نماید. این پروژه با ارجاع به تعریف هرست، سعی بر نگرشی دیگر به مفهوم مرگ و زایش داشته است. با تبدیل ابژه‌ی معلق به یک ساختار فضایی درون فضای دیگر؛ علاوه بر ایجاد چیدمانی فضایی برای فروشگاه؛ تفکری بر معنا‌شناسی نظام جهان ماده و محسوسات نیز می‌باشد.
۱- دیمین هرست (متولد ۶ ژوئن ۱۹۶۵)، یک هنرمند بریتانیایی است.
