By Anthony Paletta
https://www.economist.com
فرانک لوید رایت (1867-1959) نه تنها یک معمار رادیکال بود، بلکه یک معمار بسیار محبوب نیز بود. همانطور که بری برگدال، متصدی یک بازنگری جدید از آثار رایت در موزه هنر مدرن، اظهار می کند، او “تنها معماری است که در بین عموم مردم محبوب تر از معماران حرفه ای امروزی است.” در سال 1991 موسسه معماران آمریکا رایت را به عنوان “بزرگترین معمار آمریکایی تمام دوران” انتخاب کرد.
او شخصیتی گوینده، سرگرم کننده، تندخو و شیک پوش داشت. اما این شوخ طبعی او نیست که مشهورش کرده، بلکه دستاوردهای اوست که ماندگار شده است. در طول دوران حرفه ای شگفت انگیز رایت که 70 سال به طول انجامید، او بیش از 530 ساختمان، از جمله خانه های Willits (1901) و Robie (1906) را ساخت که با پنجره های روبانی و سقف های عریض و آویزان، خطوط مسطح دشت آمریکایی را بازتاب می دهد. ;
خانه های ساده و مقرون به صرفه ای که او در طول رکود بزرگ طراحی کرد (به نام “Usonian” برای اشاره به دیدگاه او برای معماری بومی ایالات متحده). فالینگ واتر (1935) و موزه گوگنهایم (1956)، معروف‌ترین نمونه‌های معماری «ارگانیک» رایت، که به دنبال ایجاد آثاری هماهنگ با ساکنان و محیط آن بود. رایت با ساختمان‌های نوآورانه و در عین حال راحت خود، و زیبایی‌شناسی ساده و در عین حال بسیار تزئینی، مسیر معماری آمریکایی را تغییر داد. امروزه خانه های او مقاصد گردشگری محبوبی هستند و بسیاری از نوآوری های او در زبان طراحی گنجانده شده است.
